نشانک استیل | نشانگر کتاب فلزی مدل MT18

اگر قرار بود هر «نوشته» و «متن» برای خودش جایی را انتخاب کند، احتمالا غزل‌ها، می‌رفتند سراغ صندلی‌های لهستانی …
مثنوی‌ها، راحتی‌های کنار بخاری یا شومینه را می‌پسندیدند و قصیده، لم می‌داد روی پشتی مخمل قرمز.

داستان‌های کوتاه اما .. از نیمکت‌های کنار خیابان بیشتر خوش‌شان می‌آید.
برعکس رمان‌ها که چیزی جز یک مبلمان شیک، نظرشان را جلب نمی‌کند.

حالا من خیلی وقت است که برای تو، یک «دلنوشته» آماده کرده‌ام
و نمی‌دانم باید کجا بگذارمش!
روی میز کوچک کنار تخت، تا هر شب قبل از خوابیدن، به یاد بیاوری چقدر برای من مهمی؟

یا روی پیشخوان آشپزخانه …
تا با شیرینی آن جمله‌ی «دوستت دارم» همه چای‌ات را هورت بکشی؟
خیلی کم پیش آمده که تو برای من چیزی بنویسی

اما همان یک بار که پیام فرستادی: «خدا، پشت و پناهت باشد» احساس من این است که به یک نخل تنومند صد ساله، تکیه داده‌ام.